Son dönemde Afganistan’da kadınların haklarına yönelik baskıların arttığına dair haberler sıkça gündeme geliyor. Ancak en son gelişme, bu baskıların yazın dünyasına da sıçradığını gösteriyor. Taliban’ın, kadın yazarların yazdığı eserleri yasaklaması, sadece bu kadınların bireysel özgürlüklerini değil, aynı zamanda toplumun kültürel zenginliğini de hedef alıyor. Bu durum, dünya genelinde tepkilere yol açarken, kadınların seslerinin nasıl susturulduğunu gözler önüne seriyor.
Taliban’ın yönetimi altındaki Afganistan, kadın hakları açısından en zor dönemlerinden birini yaşıyor. Geçmişte bir kısım özgürlüklerin kazanılmış olduğu dönemde, kadınlar, toplumun her alanında daha görünür hale gelmişti. Eğitimden sanata, meslek hayatından edebi eserler üretmeye kadar pek çok alanda aktif roller üstlenen kadınlar, Afgan toplumunun yapı taşı haline gelmişti. Ancak 2021 yılında Taliban’ın yeniden iktidara gelmesiyle birlikte, bu kazanımlar hızla geri alınmaya başlandı. 2023 itibarıyla, kadın yazarların eserlerinin yasaklanması, bu çirkin geri dönüşün sadece bir parçası olarak öne çıkıyor.
Bu yasaklar, sadece bir edebi kısıtlama olmanın ötesinde, aynı zamanda kadınların ifade özgürlüğüne yapılan ciddi bir saldırıyı temsil ediyor. Yazarlık, sanat ve edebiyat, bir toplumda düşüncelerin serbestçe ifade edilebildiği platformlardır. Taliban ise, bu platformları kapatarak, kadınların toplumsal meseleler üzerindeki düşüncelerini ve duygularını ifade etmelerini engelliyor. Kadın yazarların hikayeleri, sadece kişisel deneyimlerini değil, aynı zamanda toplumlarına dair derin bir anlayışı yansıtır. Bu engelleme, kadınların üzerindeki korku ve istibdadın pekişmesine neden oluyor.
Uluslararası insan hakları kuruluşları, Taliban’ın bu yasaklarına karşı büyük bir tepki göstermektedir. Birçok ülkeden gelen açıklamalar, Taliban’ın bu eylemlerinin uluslararası hukukun ihlali olduğunu ve kadınların temel haklarının gasbı anlamına geldiğini vurguluyor. Feminist aktivistler, kadın yazarların yasaklanmasının, yalnızca bir ülke sınırları içindeki haksızlık olmadığını, aynı zamanda evrensel düzeyde bir insanlık suçu olduğunu dile getiriyorlar. Bu durumda, Afgan kadınlarına destek olmak isteyen birçok uluslararası platform ve birey, kadın yazarların eserlere ulaşımı ve ifade özgürlüğü için çeşitli kampanyalar başlatmış durumda.
Kadın yazarlar, yaşanan bu sansüre rağmen, yaratıcı düşüncelerini ifade etmeye devam etmekte kararlılar. Çeşitli gizli yazma grupları ve online platformlar aracılığıyla, hikayelerini paylaşma yolları arıyorlar. Bu durum, onları daha da görünür hale getirirken, aynı zamanda dayanışma ruhunu artırıyor. Kadınlar, edebi yeteneklerinin yanı sıra, cesaretleriyle de birçok insana ilham kaynağı olmaktadır. Ayrıca, kadın yazarların yaşadığı sıkıntılar, sosyal medya üzerinden kabul gören hikayeler aracılığıyla dünya gündemine taşınıyor.
Taliban’ın kadın yazarların kitaplarını yasaklaması, sadece kadınların değil, tüm toplumsal yapının sesi olmanın da önünü kapatıyor. Kadınların bu mücadeleleri, sadece Afganistan içinde değil, dünya genelinde kadın haklarının ve özgürlüğünün daha geniş bir savunusu haline geliyor. Kadın seslerinin yükseldiği bir dünyada, toplumların daha sağlıklı ve sürdürülebilir bir geleceğe sahip olabileceği gerçeği gün geçtikçe daha fazla anlaşılmakta.
Sonuç olarak, Taliban'ın uyguladığı bu tür yasaklar, dünya genelindeki tüm kadınlar için bir uyanış çağrısı olmalıdır. Kadınların sesini susturmak, insani değerlere ve temel haklara karşı işlenmiş bir suçtur. Bu konudaki duruş sadece Afgan kadınlarıyla sınırlı olmamalı; dünya genelinde, kadın haklarının savunulması ve geliştirilmesi adına, herkesin üzerine düşeni yapması gerekmektedir.
